naczłowieczyć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) stencjalną pełnię (plénitude) swoją nieobecność. Więc te wszystkie uważane za dziwaczne twory językowe poety Napoju cienistego, te wyrażenia w rodzaju: „Kiedy zmory są zajęte przyśpieszonym zmorowaniem”, „ponętne pieścić nietrwanie”, „niepoprawny Istnieniowiec”, Świat się już dla mnie dość nainicestwił i naustronił — I jialm Się idość dla świata naczłowieczył i naśniił...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jastrun, Mieczysław 1960. Między słowem a milczeniem, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo