nadjąć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rękojeść] obojętny, jeniec. Odmiana pierwotna była: jąć, imę (»czego się imię*), jął, jęty, więc pojąć, poimę, pojmę] tak samo: naimę, ujmę, zajmę, a wedle tego i odejmę zamiast otimę, podejmę zamiast podimę, nadejmę. Dalej najem, najemnik, najemnica (już cerkiewne); zaiem, ‘pożyczka’, »dać w zajem*, a z tego: naiozajem (dla ‘oddawania’); tli ma, ujemny, odjemny, pojemny, rozejm {oććrozjąć] jest i rozjemca) ] objętość; pojętny; wzięty (np. na słowo, ‘słynny’), wziętość]...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo