natura-architekt

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) stwierdził z mniejszym wstydem, że w ogóle nie ma przyciągania. Ale jeżeli nie był zadowolony z tego, co mówił Epikur, a nie mógł nic lepszego powiedzieć od siebie, powinien by się raczej powstrzymać od stawiania hipotez i przyznać, że natura jest architektem i że substancja rzeczy dąży zawsze do jedności, ale i do zmian, z powodu swych części, które oddziaływają jedne na drugie i ulegają oddziaływaniu. I gdyby to przyjął, nie miałby trudności z założeniem, że natura-architekt ma zdolność przyciągania tego, co jej odpowiada, i odpychania tego, co jest jej obce. Nie może być ona architektem, zachowującym zwierzę, a odrzucającym jego choroby, w żaden inny sposób, niż gdy się założy, że zachowuje to, co jej odpowiada, i odrzuca to, co jest jej obce. Ale Asklepiades kieruje się tu lo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sroczyński, Ryszard 1969. Rozwój eksperymentu, pojęć i teorii magnetycznych od czasów najdawniejszych do Williama Gilberta, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.