neo-neoromantyzm

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Lata siedemdziesiąte naszego stulecia, a szczególnie drugą ich połowę, znamionowało natomiast odejście od estetyki, lansującej hasła rygorystycznie pojętej autonomii muzyki. Nastąpił zwrot ku pozamuzycznym źródłom inspiracji twórczej, wzmogło się zainteresowanie przeszłością kulturową, a szczególnie epoką XIX wieku i jej modernistycznym przesileniem. Ów prąd duchowy, swoisty neo-neoromantyzm — jak to nazwała Maria Janion10 — sprzyjał niewątpliwie ponownej reinterpretacji muzyki romantycznej w duchu syntezy estetyczno-literackich i techniczno-formalnych uwarunkowań wypowiedzi muzycznej. Są one nierozerwalnie związane ze sobą, konstytuują fenomen stylu romantycznego, XIX-wiecznej muzyki programowej, twórczości symfonicznej Karłowicza...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Polony, Leszek 1986. Poetyka muzyczna Mieczysława Karłowicza. Program literacki, ekspresja i symbol w poemacie symfonicznym, Kraków : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.