niby-epopeja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) albo w epoce sarmatyzmu. W pierwszym wypadku ze względu na ubóstwo źródeł postacie bohaterów „musiały być kreślone niewyraźnie, niepewną ręką i przez to wychodziły najczęściej mgliste, niepodobne do ludzi, pół widma, a pól koślawe olbrzymy”. W wypadku drugim powstawały „niby-epopeje”, idealizujące społeczeństwo szlacheckie, „zuchwałe, krnąbrne, nie szanujące praw, mściwe, pyszałkowate”. Krupiński ostrożnie nie wymieniał nazwisk i tytułów, można więc było pod te sformułowania podkładać np. Margiera czy Przygody Winnickiego, ale wszystko przemawiało za tym, że autor mierzył także wyżej — dyskwalifikował artystycznie Grażynę i Konrada Wallenroda, ideowo — Pana Tadeusza...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żmigrodzka, Maria (red.) 1981. Problemy polskiego romantyzmu. Ser. trzecia. Praca zbiorowa, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.