nie-wyłączający

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ale czyniącego ją niezgrabną, to otrzymamy zwięzłą formę p lub q. Ona więc nadaje się na odpowiednik alternatywy pVg, co daje nam poszukiwaną interpretację funktora V za pomocą jednego ze spójników języka polskiego; trzeba tylko pamiętać o dokonanym skrócie, dodając w myśli owo ‘przynajmnmiej’; bez tego możemy pomylić nasze (przy założonej konwencji) nie-wyłączające ‘lub’ z domagającym się rozłączności (nie oba człony naraz!) spójnikiem ‘albo’. III 2: 6 Rozważmy z kolei formułę: (7) ~(PA~?)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Marciszewski, Witold 1991. Logika z retorycznego punktu widzenia, Warszawa : Zakład Semiotyki Logicznej UW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.