niegłośność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tj. właściwie grupami kf-, tf-, sf,- %f- ••• > jak to ma miejsce w wymawianiu znakomitej większości Polaków, albo też grupami z dokonywającym się podczas ich wymawiania przejściem od bezdźwięczności, czyli niegłośności, do dźwięczności, czyli głośności krtaniowej, jak to można słyszeć z ust Polaków, urodzonych i wychowanych w okolicach językowo mięszanycli, polsko-małoruskich, polsko-białoruskich lub polsko-litewskich; na różno odcienie w wymawianiu grup spółgłoskowych, z jednej strony, bf- (brz-),gf-, dr-, mf-, vf- (wrz) ..., z drugiej zaś, pf-, kf-, tf-, xf- (chrz) ...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Baudouin de Courtenay, Jan N. 1984. O języku polskim. Wybór prac, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.