nienazbyt

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) tazy. woźny, tchórzem mocno podszyty, wolący językiem, aniżeli pięścią walczyć, przebiegły i chytry, umiejący zawsze umknąć wporę i wykręcić się z tarapatów, w jakich znajdowali się woźni w dawnej Polsce: Gerwazy, sługa magnacki, do swego pana i jego rodu jak pies przywiązany, starzec, zamknięty w sobie, namiętny i gwałtowny, zacięty i mściwy, a jednak zdobywający się na przebaczenie mordercy swego pana; Tadeusz, przedstawiciel młodszego pokolenia, nienazbyt uczony, ale rozsądny i uczciwy, o sercu dobrem i szlachetnem, nad dziwy natury obcej przekładający cudowne piękności własnej, polskiej, z pierścionkiem zaręczynowym na palcu idący bić się za ojczyznę; Zosia wreszcie, zrazu dziecko jeszcze, rozkochane w swoich kurach i gołębiach, zahukane przez starą i zazdrosną ciotkę, prześliczny okaz niewinnego dziewczęcia wiejskiego, które jednak coraz to wyraźniej słyszy bicie swego serca i powoli dojrzewa na kobietę-obywatelkę, na Matkę-Polkę. A obok...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chrzanowski, Ignacy 1929. Za co powinniśmy kochać PANA TADEUSZA? Odczyt popularny [...], wyd. szóste, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.