nieostateczność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jest to jedna z owych postulowanych przez nas zgodności treściowo-formalnych, wynikających ze wspólnej, niejasnej być może samemu poecie ideologii, która głosi, że im bardziej nieudolny, pośpieszny i niejako łatany jest kształt, który dusza na siebie przywdziewa — tym wyraźniej poprzez jego strzępy i szpary wyziera ów absolut niedościgły, ku któremu ona w swej znojnej wędrówce zmierza: bylejakość formy podkreśla jej nieostateczność i tymczasowość. Jak zgubiony w pustce przestrzeni strach polny niechlujnym furkotem ramion, gorączkowym klekotem całej swej, złożonej z kija, wiechcia i kapelusza, nieporządnej osoby stara się nadążyć nadmiernym wymaganiom wiejących nań horyzontów, tak bohaterowie Leśmiana pośpieszną nieudolnością swych każdorazowych wcieleń zaznaczają chęć przejścia do następnych...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sandauer, Artur 1956. Moje odchylenia, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.