nieprzebranie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Zatem prawie szczęście. Stanu podobnej szczęśliwości czy powiedzmy, nie wstydząc się patetycznego akcentu: uniesienia — nigdy nie mącą jady zwątpień, one trują później, gdy głowa przestaje płonąć, serce — promieniować. Za te chwile rzadkie — i chyba na szczęście nieczęste! — należy dziękować losowi, który użycza wówczas tak nieprzebranie hojnych łask, iż ten, który jest i omylny, i chwiejny, naraz staje w obliczu pełni natchnionego blasku, na podobieństwo słoneczników, które dzięki działaniu tajemniczych sił żywotnych natychmiast o pierwszym świcie obracają ku wschodzącemu słońcu tarcze ciężkie od ziaren...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Goetel, Ferdynand 1957. Z dnia na dzień, Londyn : Orbis Księgarnia Polska
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.