nieubogo

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) językiem i chęć wykazania jego doskonałości. „Nie Greczynowie albo Łacinnicy tylko szczycić się mogą języka swego ozdobami, dołożyła dosyć dostatku słów i wyboru swoja językowi polskiemu wymowa, że lubo smaczno płynącej mowy narabiać chce kto przestronnością, lub domniemanych sensów albo składów zużywa węzłowatości, dosyć nieubogo wszystkiemu sprostać może“. 3 Skłonność do używania i nadużywania przymiotników złożonych jest szczególnie charakterystyczna dla Naruszewicza, który masowo urabiał nowotwory, a często raczej „nowopotwory“ tego typu. Złotowzory płaszcz,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kurkowska, Halina, Skorupka, Stanisław 1966. Stylistyka polska. Zarys, wyd. 3, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.