niewykluczoność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Równolegle i w opozycji do niego rozwija się nurt drugi. Wyraża on tendencję kwestionowania ostatecznych kryteriów prawdziwości wiedzy i zaprzecza istnieniu niewzruszonych fundamentów wiedzy czy źródeł niepowątpiewalnego poznania. Za ważną zasadę wartościowania wiedzy w nurcie tym uznaje się swoiste „kryterium niewykluczoności”, a więc oczekiwanie wartości poznawczej także od takich form wiedzy, które odznaczają się prawdopodobieństwem czy zmiennością wyników, jak na przykład poznanie zdroworozsądkowe czy metafizyczne. Za znaczącą dla epistemologii uznaje się każdą postać wiedzy kulturowo i historycznie ukształtowaną, która nie musi sztywno odpowiadać klasycznym standardom racjonalności i prawdziwości; standardy te okazują się zresztą zmienne, co podkreśla się w wielu teoriach poznania tego nurtu. Wiedza przedstawiana jest jako zbiór nie domknięty i nie dookreślony z racji jej różnorodności i ewolucji...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Cackowski, Zdzisław, Hetmański, Marek (red.) 1992. Poznanie. Antologia tekstów filozoficznych, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.