niewymazalny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) jak dwaj obudzeni ze snu, pan X wyciąga raptem iękę i popycha mnie z powrotem na fotel. — Nie — mówi — tak pan stąd nie odejdzie, co się z panem dzieje, co pana dręczy, niech mi pan szczerze powie. — Muszę się roześmiać: mówić szczerze do lisa, do tego wielkiego, spiczasto zrolowanego ucha wrzucić coś, co by tam już na zawsze zostało, niewymazalne? Nie, przenigdy. — Dlaczego pan się śmieje? — Bo pan rozmawia ze mną jak spowiednik, jak psychiatra albo jak doradca podatkowy. Nic mnie nie dręczy. — Nie? No to niech mi pan pozwoli sobie powiedzieć, że le...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rinser, Luise 1968. Ja, Tobiasz, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.