niezbiegły

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) zmoży sie, ale na brzyg drugi ją doniesie —” — nie zmiarkował Okruta był w rzeki połowie — różne myśli mu wteda chodziły po głowie — — abo to prasne tutok — abo co inksego — — spamiętoł sie — e, dyta do brzegu drugiego doniesem — — dźwigo — stęko — — a tu zasiok woda coroz więkso — ani sie móg domacać broda — — po pas było te wody — ka wpirw do kolana — tako we wszyśkim była przewrotność nieznana — a cięzor coro więksy — zajęcoł: „nie zdole —” „ — e, zdolis” — pado dziecko — „okozem ci wole — ” i wroz woda wstrzymała głębinnego biegu — — dziecko jak dziecko lekie juz stoją u brzegu — „ — dziś, co to miłoś ciężko — ”, pado se z uśmiechem dziecko jakoś dziwacnie Okruta z pośpiechem zziajany, zadysany — stawio je na ziemie — — zaledwie złożył z ramion to brzemie nieduże, a ciężkie aż okropa — hybnon dycht ku górze wielgim krokiem — dyrdecka — strach śmiertelny ono nakłonił w uciekacke duse zalęknioną niezrozumianą rzecą — potykoł sie w glebie rozmokłej porośnością spoględnył za siebie i — po roz drugi — ino — nie zemgloł bez mała — rajuści! — ta dziecina kole niego stała niezdysana, niezbiegła nic a nic — tak ino, jakby se sła na śpacer kwiaciatą doliną — — spoziero na Okrute — uśmiecho sie — rzece:...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zegadłowicz, Emil 1957. Wiersze wybrane, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.