obdrapaniec

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pomyślałem, gdy mię przedstawiano, jak wstrętny chwast na kląbie róż. Przedstawiono mię i ładna panna kiwnęła lekko głową tak, jakby powiedziała: „wszystko mi jedno, kto jesteś — obdrapańcze“ — i ciągnęła dalej rozmowę ze Stachem. A ja siadłem w kącie najbardziej oddalonym, — jak panna Figaszewska, respektowa kasztelanowej z komedji Fredry...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Srokowski, Mieczysław 1920. Kult ciała. Dziennik człowieka samotnego, wyd. nowe, Lwów ; Warszawa ; Kraków : Lektor [=reprint Spółki Wydawniczo-Księgarskiej w Warszawie, 1990]
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.