obryzganie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) A więc przypuśćmy na chwilę ... dekadenci. — „Jakże miło! Oto jak sami siebie ... itd." Jest kogoś czymś obryzgać. Dosyć wywiać pierwsze lepsze zdanie z całości, bez właściwego oświetlenia, bez ducha, jakim całość przemawia. Tam, gdzie o duchowym rozkładzie mowa, znajdzie się dosyć błota dla obryzgania nim przede wszystkim tego, co na nie wskazywać się ośmiela. Winien jest ten, co widzi i czuje. — Czyżby tylko ślepy lub obłudny był „zdrowym" czynnikiem społecznym?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Podraza-Kwiatkowska, Maria (oprac.) 1977. Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski, wyd. drugie rozszerz., Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.