obusieczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Żołnierzom nie ufano: kochali cezara i litowali się nad jego losem. Wybrano tedy na kata rzeźnika, który już kilkakrotnie na rynku publicznym Poli podejmował się tracenia istryjskich złodziei i rozbójników. Barbarzyniec ten nie umiał obchodzić się z rzymskim mieczem; przyniósł swój własny szeroki obusieczny topór, którym zwykł był zarzynać świnie i barany. Rzeźnik ten był pochodzenia słowiańskiego i miał twarz dość piękną, ale bezmyślną i ospałą. Zatajono przed nim, że skazaniec jest cezarem i był najmocniej przekonany, że ma tracić pospolitego złodzieja...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mereżkowski, Dymitr 1928. Juljan Apostata. Powieść, przeł. L. Sternklar, Lwów : Księgarnia M. Bodeka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.