obywatel-prymityw

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wieści te, jako się rzekło, wpłynęły na środowisko kojąco, bo prymityw — to moda i dopust Boży, a nie konkurencja. Skandal więc byłby nie wybuchł, gdyby regionalnym władzom od spraw kultury nie wpadł do głowy pomysł zainteresowania się tym obywatelem-prymitywem, mieszkającym w niedalekiej wsi. Zwrócono się w tej sprawie do Romana C., on zaś odpowiedział, że jego prymityw jest kompletnym debilem i że trzeba mu dać równie kompletny spokój. Aspołeczna postawa Romana C., który chciał scho...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Urban, Jerzy 1972. Kolekcja Jerzego Kibica, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.