odpraszanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Odproszenie od śmierci Sięgający średniowiecza, — jak wspomnieliśmy w innym miejscu (por. s. 60) — znany nam z Krzyżaków H. Sienkiewicza zwyczaj odpraszania sobie przez kobiety na męża przestępców skazanych wyrokiem sądowym na śmierć utrzymał się do początków XIX wieku. O przeobrażeniu się precedensu, jaki musiał się zdarzyć w czasach niepamiętnych, w obyczaj tolerowany przez ustawodawców i żywotny przez tyle wieków zadecydowało wiele czynników. Najważniejszy był brak rąk do pracy oraz gwarancja reedukacji więźnia, jaką dawała społeczeństwu kobieta uwalniająca złoczyńcę od śmierci...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kaleta, Roman (wyb.) 1980. Sensacje z dawnych lat, wyd. drugie udoskonalone i poszerz., Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.