omotywanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Miszka wbił poziomo łom również w poprzek dołu, sprawdził czy tkwi pewnie i mocno. Milczek i Wróbel na linach trzymanych w zaciśniętej dłoni bez omotywania (broń Boże omotywać, można jeszcze samemu polecieć do jamy za trumną) opuścili na łom trumnę. Chwilę udeptywali, ubijali butami ziemię, żeby się lepiej trzymało...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kaledin, Siergiej 1990. Cichy cmentarz, przeł. W. Karaczewska, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.