oplusnąć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (...) 'Ocieski, kanclerz koronny, dziwnie się o to gniewał, kto u jego stołu jedząc obrus kiedy oplusnął. Panu Wolskiemu, kasztelanowi czerskiemu, trafiło się to, że jedząc u niego oblał obrus. Gospodarz, jako to był zwykł, okazał, że mu to niemiło. Co pan czerski obaczywszy kazał chłopcu swemu grosz na stół położyć, mówiąć: <<Niech to praczce dadzą, aby ten obrus uprała>>... Zaiste, wielki pan nie na wszystko musi uwagę zwracać*...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ciechanowicz, Jan 1993. Trzynastu sprawiedliwych, Wilno : Polskie Wydawnictwo w Wilnie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo