ornamentalno-kontemplacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i Obrechtowi. Wrażenie tej bliskości wzmaga się wobec pełnego równouprawnienia melodycznego wszystkich głosów kontrapunktujących, nie tyle w sensie ich zindywidualizowania, ile w sensie ich nieustannej prawie aktywności (chwilowe, zwykle zresztą bardzo krótkie momenty rozrzedzenia gęstwy polifonicznej są raczej przypadkowe, nie zamierzone jako efekt zróżnicowania brzmienia), nieplastycznego zróżnicowania rytmiki ich poszczególnych odcinków i niesymetrycznego układu ich odcinków w stosunku do siebie — wszystko przy nierównie uboższym typie inwencji melodycznej. Melodyka tego ąuodlibetu nie posiada określonego charakteru. Nie reprezentuje ani typu ornamentalno-kontemplacyjnego, ani pieśniarskiego. Wyczerpuje się w zadaniach konstrukcyjnych, które spełnia w ramach pięciogłosu jako polifonicznej całości, opartej już wyraźnie o szkielet harmonii nowoczesnej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Łobaczewska, Stefania 1961. Style muzyczne. T. 1. Cz. 2, Kraków : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.