orzeczeniowość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 22 LEON ZAWADOWSKI Odnosi się wrażenie, że zdanie względne w (3’) nie posuwa opowiadania (czy opisu) naprzód, jest przykute do rzeczownika jako jego określenie; wynika to ze znanej już różnicy między przydawkowym a orzeczeniowym rozczłonkowaniem treści; szczególnie godne uwagi jest tu jednak to, że przy dawką jest zdanie, które przez to przestaje być (= nie jest!) utworem orzekającym. Zdanie względne jako przydawka jest jakby zdaniem orzekającym pozbawionym jakiejś wewnętrznej copuli; rzeczywiście, tą „copulą“ jest orzeczeniowość, właściwa na ogół każdemu verbum finitum; jest ono znakiem 1) pewnych (zwykle nietrwale komuś lub czemuś przysługujących) cech, 2) orzeczenia (orzekania). Inaczej jest w wypadku „zdania“ nominalnego, w którym przymiotnik obok cech rzeczy wyraża orzekanie (taki utwór nie jest więc zdaniem, tylko oznajmieniem; por. wyżej, uw. 10)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zawadowski, Leon 1952. Zagadnienia teorii zdań względnych, Wrocław : WrTN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.