osoba-sprawca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (K PWN) Powyższe uwagi zgadzają się z tym, co na temat polskiej złości pisze Anna Wierzbicka (Wierzbicka 1992d: 29-30), kiedy odróżniając ją od angielskiego anger i polskiego gniew, wskazuje w eksplikacji pojęcia ‘złość’ przyczynę zdarzeniową bez podania osoby-sprawcy (por. „coś się stało” a nie jak w ‘gniewie’ i ‘anger’: „ta osoba zrobiła coś złego”) i gdy w porównawczym komentarzu podkreśla, że: Gniew (like anger) implies a judgement: „this person did something bad", and so it easiły acąuires somewhat intellectual and morał connotations; but złość is compatible with an almost animal aggression or with a childish ragę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mikołajczuk, Agnieszka 1999. Gniew we współczesnym języku polskim. Analiza semantyczna, Warszawa : Energeia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.