pastuch-niewolnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wiemy już, jak postępuje ojciec: przekłuwa dziecku nóżki i nakazuje niewolnikowi-pastuchowi porzucić je na samotnym wzgórzu Cyteronu. Cyteron został wybrany jako miejsce bezludne, a nie dlatego, że znajdował się tam święty okrąg Hery. Bogini ta nie występuje ani w naszej tragedii, ani u Ajschylosa. Lecz pastuch-niewolnik „z litości“ (w. 1178) oddał dziecko korynckiemu pastuchowi (Euforbowi); ten zaś, nie mówiąc nic o tym swemu towarzyszowi tebańskiemu (w. 1180), ofiarował je bezdzietnemu królowi Polibowi. W taki sposób został Edyp królewiczem korynckim. Każdy z tych pastuchów stał odtąd bliżej swego władcy; nie ma w tym nic dziwnego, łączyła ich bowiem wspólność tajemnicy, a czasy były proste...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zieliński, Tadeusz 1971. Szkice antyczne, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.