perintegracja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Podoręcze, na podoręczu: „brał to, co mu się nastręczało samo, co, że się tak wyrazimy, na podoręczu znalazł“ Wn. Ch. I, 50. Jest to wtórna interpretacja słowotwórcza właściwego na dorędzi (por. dawne miejscowniki na morzy, na poli — p. Bruckner SEJP.), na podorędzi, potem na podorędziu. Stosunek orędzia do dorędzia niejasny. Zapewne nastąpiła tu perintegracja w połączeniach z przyimkiem pod: podorędzie = po-dorędzie, za czym przemawia fakt, że samo dorędzie oddzielnie nie występuje, a tylko w zwrotach na podorędziu i (wtórnie) na dorędziu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.