piekielno-krwawy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Literacka jego proweniencja jest łatwo dostrzegalna: to obraz „złego widma” z romantyczno-ludowych opowieści. To brat „złego pana” z cz. II Dziadów. Wiele wspólnych cech łączy tych dwu bohaterów literackich: obaj ukazują się jako duchy potępione w piekielno-krwawej scenerii, obaj naznaczeni są znamieniem hańby, obaj przeczą wizji wsi idealnej, z „dobrym” panem i „pracowitym” oraczem. Pan z Dziadów skrzywdził za życia ubogą wdowę — chłopkę, odmawiając jej wsparcia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kirchner, Hanna, Żabicki, Zbigniew (red.) 1972. Problemy literatury polskiej lat 1890-1939. S. I, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.