plecianka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) którą zapamiętał Mickiewicz. „Wszystko tu jest narodowe — pisał o Laurze i Filonie — polskie: krajobraz, naszczekiwanie psów stanowiące muzykę wieczoru w każdej wsi, ten bór zamykający widnokrąg, wszystkie szczegóły, i te maliny, i ta plecianka, wszystko to wzięte z powszechnego życia w Polsce.” Tonacja sielanek jest smutna. „Można by poecie postawić to samo pytanie — pisze Teresa Kostkiewiczowa w Modelu liryki sentymentalnej w twórczości Franciszka Karpińskiego — które zwrócone zostało do bohaterki wiersza O Justynie: Cóż to się stało, że w twoim państwie wesołych mało?’’...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Twórczość - Twórczość (Kraków / War­­­­­sza­wa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.