poburczeć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Delegat zrobił krok naprzód, poruszył językiem, ale nie wydał żadnego dźwięku: język się zaplątał. Jednocześnie poczuł zamieszanie nie tylko w ustach, ale i w kiszkach... Odwaga cywilna z duszy zstąpiła do brzucha, poburczała tam, zeszła po lędźwiach w pięty i utknęła w butach... A buty miał Desdemonow dziurawe... Fatalne!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czechow, Antoni 1956-1962. Dzieła. T. 1-11, [tłum. różni], Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.