podmiot-dusza

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Przychodzi na świat jako iskra boskiej inteligencji lub atom percepcji. Oczywiście nie jest jeszcze wówczas indywidualnością. Osiągnie lub raczej stworzy swoje prawdziwe Ja”, kiedy podporządkuje inteligencję, czyli umysł sercu, które „musi czuć i cierpieć na tysiąc różnych sposobów”. Duszę, czyli — dodam — podmiot bezcielesny, stwarza więc cierpiące serce. Podmiot-dusza powstaje po zażegnaniu konfliktu między sercem a umysłem. Tak właśnie wygląda walka — mówiąc językiem Mochnackiego — o uznanie samego siebie w swoim jestestwie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żmigrodzka, Maria (red.) 1981. Problemy polskiego romantyzmu. Ser. trzecia. Praca zbiorowa, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.