poematowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) stawiam z poematem Tuwima. Ozga-Mdchalski wyraźnie wzoruje się na Kwiatach polskich, przejmuje ich rytmikę, podpatruje szereg chwytów formalnych, i robi to nawet niekiedy udatnie. W ogóle liczne partie utworu napisane są zręcznie, żywo i w sposób o niebo czytelniejszy niż większość quasi epickich czy też lirycznych tasiemców poematowych, jakimi nas często raczy uparty klan rymujących słowolejów. Mimo to błąd tkwi w samym założeniu: Ozga swój naiwny wątek fabularny w poemacie traktuje nie jako pretekst, ale na serio, wskutek tego zamiast dowiedzieć się o tym, co myśli i odczuwa żywy człowiek, autor lub ktoś, kto by jego myśli i uczucia wyrażał, otrzymujemy charakterystyki różnych Betlejów i Czernków, równie naiwnych jak bohaterowie Wiesława Brodzińskiego. Na drugą połowę XX wieku to trochę za mało...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.