polityczno-ideowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) lickie. Tu wymienić należy: „Tygodnik Powszechny“ — najstarszy i najkonsekwentniej redagowany, skupiający swą uwagę głównie na problemach kulturalno-społecznych, nie gardzący również i bronią satyry: „Tygodnik Warszawski“ — bardziej bojowy i polityczny, ale mniej równy co do poziomu, choć nader żywy i żywotny; „Odnowa“ — organ „Stronnictwa Pracy“, najwięcej miejsca poświęcający katolickim koncepcjom gospodarczym; „Dziś i Jutro“ — według jednych enfant terrible i „koń trojański“ w obozie katolickm, dla innych awangarda młodego, społecznie radykąlnego katolicyzmu. W każdym razie pismo nie banalne, choć i nie równe: obok b. interesującego działu polityczno-ideowego razi prymitywny dział kultury, wykazujący brak wyczucia istotnych hierarchii artystycznych. Wreszcie — wzmiankowana powyżej „Odra“. 3) Pisma ogólno-kulturalne, „klerkowskie“. Będą to: „Twórczość“ — czasopismo’„pomnikowe“, wyrosłe...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.