poprzysiąc

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Któż jest autorem tego Barda? Kto jest ten człowiek, który prosi o cierpienie, byle mu miłość ojczyzny została? Niemcewicz mówi o nim, „że całe jego późniejsze życie było poezyą czynów i cierpień”, dotrzymał poprzysiężonego powołania. Niemcewicz wówczas sam był w więzieniu. A gdzież był jego przyjaciel, autor Barda? Był na dworze Cesarzowej Katarzyny, jako towarzysz jej wnuka niby, jako zakładnik naprawdę; a później był ministrem Aleksandra I-go, był prezesem rządu w roku 1881, był wygnańcem przez ostatnie trzydzieści lat życia, a zawsze na każdem z tych stanowisk był wiernym temu powołaniu, które sobie u wstępu do swego zawodu zakreślił w tym swoim młodocianym, jedynym, tak mało znanym poemacie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.