poskromić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) I dorobił się smutnej, sławy, której w dojrzalszych latach musiał zapewne żałować. Domyślać się można, że wybryk ten przebaczono mu jak swawolę zepsutemu dziecku, zwłaszcza gdy wziął się do pracy poważnej i pożytecznej, a może też obronę swoją winien był jakiej koteryi, która go namówiła do tej rozpusty pióra. Żyłka wrodzonej złośliwości niedość jak widać poskromiona oburzeniem się ludzi poważnych, jedynych sędziów w tej sprawie, pobudziła go znowu do napisania polityezno-satyrycznego wiersza: Katarynejda, w którym obraziwszy osoby wysoko położone w sposób najcyniczniejszej nieprzyzwoitości — nie miał co...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881a. Dzieła. T. 3-4, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.