postromantyzm

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ciwstawia się demonowi, ściera się z nim. Zarówno wzywanie imienia demona, jak i słowo „zgorszenie“, zdawałoby się użyte w przekładzie jako echa rymowe, znów są mimowolnym echem już nie tylko estetyki, ale i filozofii Lenartowicza. Tam jednak, gdzie Bieńkowski sięga do polskich odpowiedników wielkiego romantyzmu, a nie do postromantyzmu wyrażającego inne treści ideowe — przekład oddaje ściśle sens oryginału, uzyskuje pełne, szlachetne brzmienie i staje się tak piękny, jak fragment, który tu zacytuję: W napowietrznym oceanie, Bez żagli, steru i wioseł, Chór gwiazd płynie przez otchłanie, Rozśpiewany niebogłosem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.