praarioeuropejski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W st. ind., czyli sanskrycie, marny koniugację: sg. as mi asi (zamiast as-si) as-ti (z rdzeniem, a zarazem pniem, czyli osnową praesentis, as-), dualis s-vah s-thah s-tah pluralis s-mali s-tJia s-anti (z postacią obocznościową rdzenia, s-). Ta w sanskrycie przechowana alternacja stanu praarioeuropejskiego w innych językach arioeuropejskich została naruszona skutkiem wzajemnego wpływu form pluralis (i dualis, o ile ten ostatni jest właściwy danemu językowi) na singularis i odwrotnie. Tak w łacinie, tak w greckim i w innych. Tak też na gruncie słowiańskim, gdzie tylko w 3. pl...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Baudouin de Courtenay, Jan N. 1984. O języku polskim. Wybór prac, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.