prakształt

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Technika zastosowana tu przez Mozarta ma ważne znaczenie dla dalszego postępu techniki wariacyjnej klasyków. Pokazuje niejako in statu nascendi moment uchwycenia charakterystycznego dla tematu typu ruchu, jako jego cechy strukturalnej nie statycznej. Stąd już tylko krok do wyzyskania tej techniki jako czynnika rozwojowego melodii w wariacjach. Zwrócenie uwagi na ów prakształt ruchu melodycznego, zawarty w początkowym zwrocie tematu, prowadzi w prostej linii do odkrycia w temacie motywu czołowego, jako motywu jądrowego, kryjącego możliwości dalszego rozwoju. Ten ostatni krok, idący po linii tendencji stylu klasycznego, dokonany został przez Beethovena...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Łobaczewska, Stefania 1960. Style muzyczne. T. 1. Cz. 1, Warszawa : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.