przebełkotać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ledwo co zacząłem wychodzić ze zdziwienia nad tak niespodżiewaną wizytą, wszedł znowu po zapukaniu we drzwi drugi mężczyzna, wysoki brunet, mogący mieć około 40 lat i starannie ubrany. Był to ów drugi przyjaciel Bohemanna, który pozostał w Norymberdze i widocznie przez niego przeznaczony nam został, że tak powiem, na anioła stróża w dalszej naszej podróży. Przebełkotał on naprzód kilka słów do mnie jakąś zepsutą moskiewszczyzną—co miało być po polsku — ate gdy ja mu przepraszając go wręcz oświadczyłem, że tego nie rozumiem, poproszony przeze mnie usiadł i zaczął mi się wynurzać — częścią po niemiecku, częścią po francusku — ze swymi „wrodzonymi“ uczuciami dla „świętej“ sprawy polskiej. Na dowód, że miał takie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Janowski, Jan Nepomucen 1950. Notatki autobiograficzne 18031853, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.