przebiedny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Pańska książka — po prostu lubię jej głos, jej niespokojne vibrato, będące świadectwem udręki serca i udręki ducha, udręki, która jest wspólna nam wszystkim; świadectwem dobrotliwego współczucia człowieka, który w mądrości swojej mógłby być również szyderczy i zimny, dla losu biednej, przebiednej, głupiej, przegłupiej ludzkości. Byłem znów poruszony głęboko znakomitym studium o Faustusie1  2; głęboko wzruszony artykułem urodzinowym 3 o odpowiedzialności ducha. Ale wszystko jest na tych wyżynach, wszystko porusza do głębi i, zdawałoby się, nieodparcie wzywa do opamiętania. Kto ma uszy, niech słucha...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mann, Tomasz 1973. Listy 1948-1955 oraz Suplement, przeł. T. Zabłudowski, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.