przeklinanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) czy i tonęła we łzach nieustannych. Blade widmo Zdzi sława z raną w piersi nie odstępowało jej, widziała te: wpatrzone w siebie ostre, pełne wyrzutu źrenice pani Adama Zabiełły, jak onegdaj, gdy syna mu uwoziła o< umierającego brata... słyszała jęki i przeklinania górą czkowe Gustawa... Do obłędu dochodziła chwilami... — Jam niewinna, niewinna tej krwi... — wołała zdławio nym głosem. — Winną jesteś — odpowiadało bezwzglę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wielowieyska, Emilia 1913. Ku jutrzni. Powieść współczesna, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.