przemowa-improwizacja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nie pamiętam już dzisiaj tej przemowy-improwizacji — może Gwidon ma ją zapisaną, a może też się zagubiła i nikt jej nie spamiętał, byliśmy przecież trochę wstawieni i wódką, i tą radością — przypominam sobie tylko, że była to bardzo piękna i wzruszająca przemowa, i że z żałości nad sobą płakałam pod prześcieradłem, a potem z tego wzruszenia wstałam i rzuciliśmy się sobie w objęcia, a biesiadnicy tłukli butelki, wdowiec załamywał ręce i żądał, żeby już iść do domu, bo... pobudzimy dzieci, bo... Miklaszewscy będą...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kamieńska, Anna, Śpiewak, Jan (red.) 1961. Wspomnienia o K. I. Gałczyńskim, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.