przychorowywać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Znam go od dziecka i z bliska, widywałam go nieraz pogrążonego w ponurej rozpaczy lub zidiotyzowanego nudą, rwącego sobie włosy nad dykcjonarzami i pamięciowemi studiami, które mu nic porządnego do głowy nie wnosiły, a nerwy na torturach rozciągały. Mając lat 190 10—12 rumiany był, tłusty, silny dzieciak. Potem z roku na rok, z klasy do klasy chódł, mizerniał, przychorowywał. Uczył się jednak zajadle i z 8-ej klasy wyszedł z atestatem tzw. dojrzałości, z twarzą bladą i chronicznym bólem głowy. Stało mu jednak sił na uniwers[ytet], który skończył w Warszawie dlatego, iż ci, którzy wycho195 waniem jego sterowali, lękali się, aby gdzie indziej „dzieckiem świata" nie został. Fatalne powietrze warszaws[kie] dokończyło dzieła roz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.