przydługawy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wysoka dziewczyna z ostentacyjnie napiętą piersią zajmuje przeciwległe mi krzesło przy stoliku. Nie usprawiedliwia dziesięciominutowego opóźnienia. Jej wolno. Wytworzenie dystansu z kimś, kto jest wyżej ode mnie, a obok niej. Jak dalece obok — to nie moja rzecz, nie powinienem wiedzieć, mimo że kapryśne przerzucenie przydługawych, niezbyt dobrze spiętych warkoczy i lekkie zagranie palcami na kołnierzyku bluzki — pozwala mi się domyślać. Łączniczki są jak adiutanci, wierne i reprezentacyjne. A mówiąc o swoim zwierzchniku z wagą i konspiracyjnym nabożeństwerh — pocą się. Nie potrafiłem sobie wyjaśnić dlaczego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wyka, Jan 1967. Zapiski na karteluszkach. Opowiadania, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.