pseudo-naturalista

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Obok dramatów symbolicznych Norwega oddziałały oczywiście z równą siłą jego dramaty społeczne. Rozpoczęty w sztukach Ibsena proce* 4 demaskowania upadku moralnego klasy mieszczańskiej kontynuowali śmiało jego następcy. W Niemczech przede wszystkim pod zewnętrzny efekt piszący pseudo-naturalista i pseudo-dbsenista Hermann Sudermamn, autor popularnego ongiś Honoru, Końca Sodomy, Gniazda rodzinnego 1 in. U nas podobną drogą kroczył dawno już zapomniany Bogdan Roniker (dramat Czy warto? z r. 1896 pisany pod wrażeniem Wroga ludu), Wilhelm...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
KNeof - Kwartalnik Neofilologiczny (Wa­­­r­­­­­­­­sza­­wa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.