puchnieć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Oczywiście tak dalej być nie mogło. Duch wieczny rewolucjonista uniósł się gdzieś daleko i wysoko w chmury, a zapanowywał zaduch monotonji, przeżuwanie zeprzałych zakalców, hegemonja samonaśladownictwa, auto - epigonji, namiastków, wreszcie władztwo nudy rosnącej w oczach, puchniejącej, żółtej, skisłej nudy. Wobec tego musiała przyjść europejska wojna...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.