półduchowny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Raz jednak musiał jechać na odpust. Był duży zjazd półduchowny, półświecki; na wielkim obiedzie u kanonika pito wystałe miody i wieloletnie wina. Księdzu Filipowi zrobiło się niechcący wesoło na owej uczcie i tak już od tej pory nie wzbraniał przystępu do siebie rzeczom, które dotąd uważał jakby za nagrodę i wypoczynek po dobrej pracy, a które, jak się okazuje, mogły być i zapomnieniem — po zlej. Nie tylko że nie wzbraniał, ale rozhulał...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Dąbrowska, Maria 1972. Opowiadania, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.