półpiąterko

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jak w słowniku, tak i w fonetyce Boya znajdziemy niejakie elementy dialektyczne i indywidualne. Nie pisze więc Boy „kolczyki”, ale „kulczyki” (Blaski, s. 172); nie „wdychać”, ale „wdechać” (Rousseau, III, s. 76); nie „półpięterko”, ale „półpiąterko” (Kaw. gosp., wyd. 2, s. 78). Jak cała Małopolska, używa form „opaźniać” (Adolf, s. 42), „upakarzać” (Blaski, 8. 2) itp., a nie przeważających (przynajmniej dotąd) w języku literackim „opóźniać” i „upokarzać”. Podobnież mamy u niego „personal” (nie „per...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.