półłkanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i skrucha. I szczęśliwy Poldziu, chwilowy dzierżawca tak pięknej i rasowej brunety, jak Opalińska, pieścił ją i gładził rączki, zamykał jej ciemne oczy pocałunkami i rozpuszczonymi włosami owijał swą szyję, wprawiał ją w kataleptyczne spazmy roznamiętnienia, półłkania, płacze, a bawił się jak oszalałą kotką, ale od czasu do czasu ziewnął przeciągle, zdrowo, cynicznie, w ręce brał fioletowy i biały aster i z obojętną bezmyślnością darł jasne listeczki na ziemię...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1974. Małpie zwierciadło. Wybór pism satyrycznych. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.