rosarium

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Potem dość długo siedziałem na pustej ławce pod bukiem tak starym i potężnym, iż dzięki rozłożystym konarom oraz liściom sięgającym ziemi sprawiał wrażenie rozległego namiotu. Tu, w środku, trwał mimo upału chłodny cień, tylko na zewnętrznym skraju listowia mieniły się kruche poblaski słońca. W pewnej chwili od strony rosarium nadeszło dwoje ludzi: on — w starszym wieku, wysoki i siwiejący, ona — młoda, bardzo wiosenna, kolorowa w dużych ciemnych okularach. Jak na spacerowy luz szła cokolwiek nazbyt prosto i sztywno się trzymając, jakby niewidzialnymi nićmi związana była z jasnością powietrza, lecz dopiero wówczas, gdy się przy pierwszych nisko zwisających gałązkach buku zatrzymała i końcami palców poczęła bardzo delikatnie głaskać młodziutkie listki — zdałem sobie sprawę, że albo wzrok traci, albo już jest całkiem niewidoma. A zaraz, gdy tamci dwoje...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Goetel, Ferdynand 1957. Z dnia na dzień, Londyn : Orbis Księgarnia Polska
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.