rozbaczyć się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Widocznie „się... rozbaczył, jako z jedną żoną, — ile dla swych narowów czasem naprzykrzoną, — krzyż długo żyć... i przetoż, wierzę swemu słowu, — dosyć w tym nie uczynił i mało nie wolał, — że się nazad wróciła“. Żale za Eurydyką, żale wzruszające zwierzęta i lasy, były „dla koloru“, dla pozoru. Dowiodły tego jego późniejsze miłostki „z Bachidami marnymi“. Te, nie mogąc się pogodzić, której się miał dostać, „rozszarpały okrutnie...“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.